-
一气散万有,飞潜异形姿。
乌鹄自昔然,羽翼不可移。
颖也衣褐徒,斓斑乃其宜。
今兹独何事,皓皓涅不淄。
毳毛玉雪如,整整机上丝。
-
壶矢新油幕,春芜旧战场。
候亭闲夜柝,归袖著天香。
-
会心足胜侣,暇日访春色。
慵寻剡溪榜,厌曳永嘉屐。
名园可徘徊,胜概在咫尺。
峰峦起平地,村落堕城壁。
梅横前岭峻,柳列长堤直。
-
柳眼传情,花心蹙恨。春风处处关方寸。朱帘卷尽画屏闲,云鬟半亸罗衣褪。
燕语莺啼,日长人困。鱼沈雁断无音信。琵琶声乱篆烟斜,寸肠欲断无人问。
-
北风号乔林,万象无容姿。
高标自有时,正与冰雪宜。
老干俨枯木,疏花粲横枝。
刻玉费天巧,不为俗眼窥。
托质在空谷,清高终见知。
-
日月无时停,飘忽成隆冬。
烟云惨不舒,暮雪陵飙风。
永怀皲瘃忧,藉此衣褐重。
蛰虫逐微暖,地底度岁穷。
饮啄却外物,一气常自充。
-
兴来小渡唤方舟,霁色天教足胜游。
但觉赏心追昔事,不知飞诏下皇州。
班行便觉九天近,登览何辞一日留。
悬想他时百僚上,亦思清景几回头。
-
簿书堆案阻寻幽,想像高人物外游。
自昔品题多北客,故知物象胜中州。
云经乱石馀膏润,烟过悬崖自去留。
暂俯澄潭倚苍壁,已疑身世在鳌头。
-
经行荦确看嶙峋,曳履枝筇蹑后尘。
自是高怀元落落,向来喜色见津津。
宜搜今古风流远,得助江山句法新。
好逐秋风上霄汉,却留盛事付州人。
-
哦诗献寿信知难,门馆材多不可攀。
敢曳长裾居客右,祇容滥吹列行间。
为陵便恐轻深谷,若砺还应誓泰山。
千载通明宫殿里,常看冠佩压清班。
-
巍峨冠冕耸精神,好傍轩墀对紫宸。
一德拟推黄帝筴,纪年还数绛人旬。
悬知紫诏驰三节,肯使朱轓驻两轮。
闻说邦人称寿处,香云低覆玉嶙峋。
-
双旌来自日华边,帝遣衔恩下九天。
膏泽已周家十万,道途不叹驿三千。
封疆旧占江湖阔,驩颂新从里巷传。
可是圣朝私此地,教将和气作丰年。
-
汉朝法从让严徐,却数群公总不如。
千载流芳传竹简,一言偃革见囊书。
由来东海传高阁,复见甘泉载后车。
富贵功名两相似,昆丘元自产璠玙。
-
秋到人间敛曲尘,于门初见矞星辰。
须知宇内风云合,况是天边雨露新。
盛德可容窥底蕴,殊功端自见经纶。
不应久袖安邦手,运指从教转大钧。
-
接壤西东似犬牙,一时迎送使君车。
应怜壮岁棠阴在,未觉神京驿路赊。
飞观惯看凉月挂,层楼将见瑞云遮。
当筵莫诉杯行速,两地春光作一家。
-
尘外情怀得自由,便携琴鹤上归舟。
露寒月白关心夜,山瘦江清满意秋。
却背京城无眷恋,去寻古迹有迟留。
奚奴莫厌诗囊满,重纪山川烂漫游。
-
气吐长虹一世豪,尚怜花草助风骚。
正须重碧浇胸次,不遣轻霜上鬓毛。
浪说清时敞东阁,谁捐好语到西曹。
江神却解归欤兴,剩放潮头百尺高。
-
满眼春光处处山,妨人行乐几多端。
绝怜玄圃一步地,便胜香山八节滩。
莫放赏心闲里过,拟将物化静中观。
未开桃李留春事,可是芳苞不耐寒。
-
总道无情却有情,撩人幽事不胜清。
拟同骚仆从长吉,不遣橘奴觅李衡。
四山浓淡要题品,百卉后先宜按行。
登览不忧风雨迫,挥戈须驻日西倾。
-
一入虚斋百虑沉,个中何待觅知音。
雪收未起龙蛇蛰,境静初窥天地心。
五里雾中藏豹稳,九重渊底得珠深。
自从占断宽闲野,寂寞虚空无古今。
[宋]
? ~ 1173 年
曾协的诗文全集
共 315 诗文