-
春至也,先至美人家。画阁和风来燕子,绿窗晴日艳梅花。
帘卷玉鸦叉。
-
绝少催租风雨,秋光宛似春光。山容明净不须妆。满眼秋高气爽。
回首故园兄妹,怕看鸿雁成行。可怜辜负好重阳,开遍黄花谁赏。
-
深坐意悠悠,新月如钩。淡烟花影小窗浮,底事添人羁旅恨,吟尽清秋。
唧唧总无休,问尔何由,为伊憔悴五更头。转念浮生真大梦,著甚闲愁。
-
王谢堂前旧侣,年年偏向天涯。重来消息待梨花。屈指明朝春社。
闲却旧营巢处,傍谁门户为家。剧怜望眼已将赊。为尔湘帘不下。
-
露华初湿苍苔滑。背人偷弄凌波袜。又看残月照帘栊,已过了、归期十八。
灯前暗把金钱撒。香炉也那堪愁煞。画栏凭遍更低徊,盼不到、一缄书札。
-
远树蝉响寂,一雨生微凉。
美人隔秋水,共此明月光。
月光空复明,相思苦难已。
听尽漏声长,悄然立花底。
-
江南好,早韭荐初春。竹外轻雷抽嫩笋,江头春水上河豚。
风味总宜人。
-
风鸣檐铁惊人寤。更啾啾唧唧、阶前蛩语。忧患馀生,尝遍世间辛苦。老至尚居人庑下,叹客里、光阴虚度。谁顾。似孤鸿天际,北来南去。
尔辈,文章非误。便荠盐憔悴,奇怀休负。鸾凤暂羁囚,岂山鸡为侣。我已年花将六十,依旧是,累缘儿女。凝伫。待祖鞭先著,慰余迟暮。
-
飞鸿时序,夕阳门径,西风庭院。秋光宛如昨,惜吟诗人远。
一曲阳春词独擅。诉平生哀怨。年来可相忆,算多时不见。
-
蒲酒家家,年光又是逢重午。彩丝角黍。俗尚沿荆楚。
佳节年年,总在他乡度。添愁绪。汀兰岸杜。绿遍天涯路。
-
垂柳绿,茅屋阿谁家。山色苍茫飞独鸟,小桥流水绕平沙。
何处有桃花。
-
怪石松根,写木落、江寒时节。吟未了、金山老树,象山残雪。独自临江亭上望,风涛两岸无休歇。问凭今吊古几回来,皆空裂。
千古事,翻风叶。千古恨,横将铁。望秣陵何处,晚霞明灭。林际蟾光犹未吐,空中雁影遥相接。听怒潮东下海门来,声呜咽。
-
韶华负却春三月。愁多宽褪罗裙褶。笑煞小鬟痴。犹疑花满枝。
侵晨花径去。花落兼飞絮。何苦唤春归。杜鹃声乱啼。
-
愁春去。送春去。春去何方住。满院绿阴浓,便是春归处。
落花飞野渡。渡口鸣柔橹。何处送春船,一霎河滨遇。
-
入耳饧箫无近远。才近清明,便觉春寒浅。宝鸭烟深香未换。卖花声已街头遍。
迟日照临窗六扇。病怯微风,不把湘帘卷。宝镜窥人留半面。棠梨簪向钗头颤。
-
舞袖凌空,彩丝摇曳垂杨径。树梢花顶。时见弓鞋影。
似燕乘风,欲住浑难定。凭牵引。缠绵无尽。弱絮游丝并。
-
春晓。春晓。风雨夜来多少。窗前曙色凄迷。
枕畔时闻鸟啼。啼鸟。啼鸟。偏是把人梦搅。
-
风似剪,柳如棉。为怯轻寒却下帘。卸了棠梨花一树,杜鹃声里又经年。
-
晴日影,初照绿窗纱。镜里画眉人未起,帘前鹦鹉唤煎茶。
香透玉梅花。
-
屡雪刘蕡涕,今朝暂展眉。
未堪酬汝志,差可慰吾衰。
兵燹馀生在,风云后日期。
莫忘忠孝意,努力壮门楣。
[清]
? ~ ?
张友书的诗文全集
共 40 诗文