-
王君悯我将南归,赠我以诗兼以酒。
忽言我实无所病,托以图归诒朋友。
谓君知我不易逢,乃此相疑一向否。
君以我乐山林耶,我非忘世爱陇亩。
衙门晨入酉始出,力不能支空叹愀。
-
秋日来登云水堂,使君开宴兴何长。
虞山胜赏在此处,名教清谈有几场?
鼓瑟时时惊鸟下,推扉隐隐见湖光。
夜深松竹皆含露,漫举金杯吸晚凉。
-
云水飘然一老僧,头颅种种貌棱棱。
人间正果修将满,天下名山遇即登。
向外见来终不实,从前学得是无能。
此归莫向舟中结,且卧随身七尺藤。
-
湖上鱼吹细沫行,湖边花草足风情。
田分日影阴晴别,水合天光上下清。
颇怪病身逢酒健,久留眵眼待山明。
农家识是游人过,竞拥篱头送橹鸣。
-
好山不著诗人句,辜负浮岚翠满空。
梅子蜕花春事半,雨声追冷昨宵中。
来寻茗碗梯幽阁,却上篮舆别远公。
白发渐添身老大,何缘佳兴逐东风。
-
料应白发有来时,三十登头似未宜。
愁已生根从汝摘,老先呈态要人知。
莫劳晓日梳千下,终见秋霜起一丝。
若道只因诗故白,邻翁元不会吟诗。
-
别君无几闻君选,知在河间更喜欢。
花绕郡城皆芡藕,味多乡物是鱼鳗。
在京故旧通书易,按部尊官责礼难。
请得俸粮休别用,多抄经籍老来看。
-
吴郊春满,绿草熏南陌。风弄轻帘小桥侧。瞰荒垣、浓丽几树夭桃,仿佛似,薄醉西施颜色。
酝香飘十里,更着流莺,乱掷金梭向林织。天宇净繁芳,日暖峰游,早拦住、高阳狂客。便典却、罗衫又何妨,算容易飞花、韶光难得。
-
法体光明无障碍,譬如灯火破群昏。
一灯能作百千灯,百千灯自一灯化。
自百千灯照一室,其光无坏亦无杂。
如是乃至一灯照,一室所见光亦然。
百千灯多一灯少,而其光体实不异。
-
先舅大中府君己亥岁尝制十四咏寿宝林褧老师八十今八年矣此老师尚无恙其法孙定惠持此卷至都下敬作二偈以为师寿法鼓
维此鼓声何所起,击之则有本寂然。
此声既以击乃生,当其不击声何在?
用手执捶以击鼓,三者和合始有声。
如是究竟声所缘,非手非捶非鼓义。
智人在在勤修习,于一击顿证菩提。
-
普门在何处,莫向海门寻。
只此吴城中,便有紫竹林。
古以水与月,而赞白衣士。
举头即见月,掘地即得水。
朴哉明长老,今往住普门。
-
人生何事大,惟有生与死。
此事苟不明,枉作真男子。
政公自吴来,其目定如水。
我以为有道,延入禅室里。
朝谈复暮说,句句堪入耳。
-
山水谁不爱,顾乏能游人。
浙中本多胜,石秀而泉淳。
向者虽一到,终是居官身。
抱官游山水,味自不相亲。
今子遂当往,我亦解朝绅。
-
昔有支公者,曾为此山客。
至今石磴上,犹存马蹄迹。
寒泉出傍涧,散漫流不息。
何人作大字,笔势甚奇特。
岩岩圆通殿,飞构烂金碧。
-
十年不出山,一游即千里。
问师何处来,固亦偶然耳。
人言人闲好,自爱岩谷里。
红尘日扑面,洗眼无清水。
孤身本何将,一钵乃生理。
-
余生信多厄,浩叹命可嫌。
二年不出门,日白夜有蟾。
云何此举棹,风雨随相淹。
嗟人孰无友,钱子吾所欣。
遥遥松江道,劳苦亦已厌。
-
一阵复一阵,萧萧忽然至。
空堂灯火昏,卧听惟独自。
何哉人世间,有此恶滋味。
能令伏枕人,百计不能寐。
一般听雨愁,天下无可譬。
-
伟哉此阳山,有石俟歌诵。形将冰块截,势与莲花共。
仰观一何高,登涉不可鞚。鸟飞必徊翔,云出自腾滃。
孤圆外成峤,空朗中含洞。瘦如辟谷良,清若食蚓仲。
深思殆天设,乍至令人恐。浓萝作垂阴,寒泉滴为冻。
戴庵亦颠危,携觞更交综。耳胁或骈{髟圭},勤拳时独送。
-
吾家本市人,南濠居百年。
自我始为士,家无一简编。
辛勤一十载,购求心颇专。
小者虽未备,大者亦略全。
经史及子集,无非前古传。
-
沉疾已在躬,嗜书犹不废。
每闻有奇籍,多方必图致。
手录畏辛勤,数纸还投弃。
贸人供所好,恒辍衣食费。
往来绕案行,点画劳指视。
[明]
1458 年 ~ 1546 年
杨循吉的诗文全集
共 70 诗文