-
上山下山去,千里万里愁。
树色野桥暝,雨声孤馆秋。
南北眼前道,东西江畔舟。
世人重金玉,无金徒远游。
-
细腰宫尽旧城摧,神女归山更不来。
唯有楚江斜日里,至今犹自绕阳台。
-
无客不言云外见,为文长遣世间知。
一声松径寒吟后,正是前山雪下时。
-
风急云轻鹤背寒,洞天谁道却归难。
千山万水瀛洲路,何处烟飞是醮坛。
-
桂冷香闻十里间,殿台浑不似人寰。
日斜回首江头望,一片晴云落后山。
-
月笼翠叶秋承露,风亚繁梢暝扫烟。
知道雪霜终不变,永留寒色在庭前。
-
趋名逐利身,终日走风尘。
还到水边宅,却为山下人。
僧教开竹户,客许戴纱巾。
且喜琴书在,苏生未厌贫。
-
蜀国初开棹,庐峰拟拾萤。
兽皮裁褥暖,莲叶制衣馨。
楚水秋来碧,巫山雨后青。
莫教衔凤诏,三度到中庭。
-
岁月客中销,崎岖力自招。
问人寻野寺,牵马渡危桥。
为雨疑天晚,因山觉路遥。
前程何处是,一望又迢迢。
-
门户寒江近,篱墙野树深。
晚风摇竹影,斜日转山阴。
砌觉披秋草,床惊倒古琴。
更闻邻舍说,一只鹤来寻。
-
寻师拟学空,空住虎溪东。
千里照山月,一枝惊鹤风。
年如流去水,山似转来蓬。
尽日都无事,安禅石窟中。
-
深山道者家,门户带烟霞。
绿缀沿岩草,红飘落水花。
半庭栽小树,一径扫平沙。
往往溪边坐,持竿到日斜。
-
故人何处望,秋色满江濆。
入水溪虫乱,过桥山路分。
鹤归松上月,僧入竹间云。
莫惜中宵磬,从教梦里闻。
-
三千护塞儿,独自滞边陲。
老向二毛见,秋从一叶知。
地寒乡思苦,天暮角声悲。
却被交亲笑,封侯未有期。
-
松门一径微,苔滑往来稀。
半夜闻钟后,浑身带雪归。
问寒僧接杖,辨语犬衔衣。
又是安禅去,呼童闭竹扉。
-
维舟镜面中,回对白盐峰。
夜静沙堤月,天寒水寺钟。
故园何日到,旧友几时逢。
欲作还家梦,青山一万重。
-
茫茫驱一马,自叹又何之。
出郭见山处,待船逢雨时。
晓鸡鸣野店,寒叶堕秋枝。
寂寞前程去,闲吟欲共谁。
-
败叶填溪路,残阳过野亭。
仍弹一滴水,更读两张经。
暝鸟烟中见,寒钟竹里听。
不多山下去,人世尽膻腥。
-
鹤鸣山下去,满箧荷瑶琨。
放马荒田草,看碑古寺门。
渐寒沙上雨,欲暝水边村。
莫忘分襟处,梅花扑酒尊。
-
不知名利苦,念佛老岷峨。
衲补云千片,香烧印一窠。
恋山人事少,怜客道心多。
日日斋钟后,高悬滤水罗。
[唐]
? ~ ?
唐求的诗文全集
共 43 诗文