-
桂花香静宵初永,露冷无声。月淡无声。月露无声伴有声。
声声只向疏窗度,四壁虫声。万树秋声。来助楼头夜读声。
-
听尔丝缫五夜,令人毂转三更。可怜镜子织难成。金井阑边露冷。
亦有机声轧轧,何须灯火莹莹。梦回明月半窗横。一片梧桐疏影。
-
柳絮帘栊春欲暮。极目天涯,那是春归路。紫燕黄莺啼不住。似曾解得文通赋。
自浣蔷薇吟丽句。绿展芭蕉,邀我临怀素。无那吟怀消不去。微云又漏催诗雨。
-
打窗落叶声萧瑟。寒气灯前逼。病来诗思已无聊。添得这般情景、助魂销。
霜鸿阵阵飞何急。岂有愁难说。一番疏雨一番风。知否有人憔悴、小楼中。
-
霎霎复萧萧。梧叶芭蕉。松风四面卷波涛。并作秋声成一片,夜雨今宵。
秋思本无聊。梦又苕苕。二分凉意透轻绡。来日湖边新涨碧,拟泛兰桡。
-
浩魄映平湖。一颗骊珠。琉璃万顷水平铺。月色波光同浩渺,人在冰壶。
山色有还无。入望模糊。一声渔唱出菰蒲。柔橹忽惊鸥梦醒,诗境难图。
-
渔火两三星。烟水冥冥。一行新雁起遥汀。辛苦天涯缘底事,也学飘萍。
何处唱珑玲。肠断声声。记曾好句赋湘灵。一样曲终人不见,江上峰青。
-
无情造物有情天。欲问总无言。一片愁城,四围愁阵,肠断又今年。
生涯如此何堪病,触目倍凄然。杨柳风和,梅花香冷,春也学寒暄。
-
青女晓妆残。脂盒倾翻。和霜研露泼人间。染得千林如锦幛,围住青山。
花事尽阑珊。谁驻红颜。葭苍水白雁声寒。记得停桡斜照里,绿鬓同看。
-
窗外雨潇潇。只在芭蕉。惹人愁思又今宵。寒逼罗帷莲漏永,睡鸭香飘。
把卷费推敲。烟水苕苕。玉人何处数吹箫。二十四桥明月夜,杜牧魂销。
-
问春欲去归何处。怪底春无语。商量无计把春留。又见杜鹃啼血、蝶含愁。
落花飞絮多情绪。也欲随春去。阑干十二独徘徊。剩得青青满眼、是莓苔。
-
行尽山程与水程,故乡风景已全更。
一年又向今宵尽,万感都从此夕生。
怅望白云迟雁字,烧残红烛听鸡声。
游秦季子裘空敝,倍觉文通赋有情。
-
孝娥千里远寻亲。生死几艰辛。玉碑已现闺英傍,彊归来、伴结佳人。赋茗久钦黑齿,颂椒同步青云。
蜃楼海市幻中因。意蕊艳翻新。胸中块垒消全尽,羡蛾眉、有志俱伸。千古兰闺吐气,一枝筠管神通。
-
瑶池春暖宴蟠桃。仙乐奏云璈。花种月姊无端甚,逞机锋、魔劫光招。上苑群芳已放,山中棋子犹敲。
黄粱梦醒鬓萧萧。舟帆海天遥。异国神仙游历遍,老书生、清福能消。才把奇花手植,谁知仙籍名标。
-
胸罗锦绣文如凤。才人合受名花供。三叠奏清平。春风鳌背行。
黄粱犹未熟。妙手传金粟。参透大乘禅。拈花一莞然。
-
一叶轻航。向孤山深处,载酒寻芳。疏枝花缀雪,冷蕊玉霏香。疑翠袖、映红妆。烂漫斗春光。步苍苔、未能轻别,生怕斜阳。
归来兀自难忘。怅诗魂蝶梦,不度潇湘。何堪连夕雨,更转九回肠。人无寐、恨偏长。花露定飘扬。想广平、心同铁石,尚赋篇章。
-
霜杵已三更。思亲梦不成。忆当年、血泪交迸。遍觅稻梁供菽水,甘旨计、苦难盈。
听彻一声声。教侬恨更生。叹天涯、雨雪飘零。燕雀安能知抱负,反笑汝、字纵横。
-
点秋光。傍银墙。娇红浅白斗新妆。缘何号断肠。
艳极神难写,吟多齿亦香。红丝叶背粲成行。西风蝶梦凉。
-
死别生离,半年内、肝肠寸裂。数恨事、菱花萎露,荆枝压雪。痛泪挥残千点雨,孤怀映彻三更月。望霜帏、何处觅慈云,悲无极。
天中序,蒲榴节。思去岁,伤今日。记西湖竞渡,命题援笔。彩线教搓长命缕,霞觞曾晋延年席。剩孤儿、孑影奠杯羹,空呜咽。
-
破浪扬帆,江心寺、这番才到。又何异、人来弱水,身游蓬岛。顿觉胸中天地阔,转怜眼底江山小。御天风、我欲逐云飞,情飘渺。
追往事,重凭吊。寻胜迹,穷幽窈。想蛾眉伟绩,才人丽藻。玉带镇山风雅擅,鼓声振夜烟尘扫。卷秋风、仍是旧波涛,伊人杳。
[清]
? ~ ?
沈善宝的诗文全集
共 59 诗文