-
曹瞒忍杀杨德祖,不敢复害祢正平。
区区黄祖雀鼠辈,乃以嬉笑生五兵。
才虽可爱亦可忌,人间险过羊肠路。
不锄骄气祸之媒,祖也不仁衡未智。
黄鹤楼前江水平,鹦鹉洲边春草青。
-
思忆故园花又发,等闲过了流年。休论升擢与平迁。拂衣归去好,无事即神仙。
况是老人头雪白,羞看红粉婵娟。鸾孤凤只且随缘。莫将桃叶曲,留与世人传。
-
对镜鸾休舞,求凰凤自飞。珠钿翠珥密封题。中有鸾笺细字、没人知。
环佩灯前结,辎軿月下归。笑他织女夜鸣机。空与牛郎相望、不相随。
-
天末家何许,津头客未归。柳梢绿暗早莺啼。蝴蝶不知春去、绕园飞。
选胜多游冶,当垆有丽姝。青翰载酒泛晴晖。不忍十分寥落、负花时。
-
山冥云阴重,天寒雨意浓。数枝幽艳湿啼红。莫为惜花惆怅、对东风。
蓑笠朝朝出,沟塍处处通。人间辛苦是三农。要得一犁水足、望年丰。
-
清波渺渺日晖晖。柳依依。草离离。老大逢春,情绪有谁知。帘箔四垂庭院静,人独处,燕双飞。
怯寒未敢试春衣。踏青时。懒追随。野蔌山肴,村酿可从宜。不向花边拼一醉,花不语,笑人痴。
-
缃桃花树下,记罗袜、昔经行。至今日重来,人惟独自,花亦凋零。青鸟杳无信息,遍人间、何处觅云軿。红锦织残旧字,玉箫吹断馀声。销凝。
衣故几时更。又谁复卿卿。念镜里琴中,离鸾有恨,别鹄无情。齐眉处同笑语,但有时、梦见似平生。愁对婵娟三五,素光暂缺还盈。
-
大都四绪阴晴半。天上油云舒又卷。若还心也似云闲,老色何由来上面。
生平辛苦今潇散。得丧荣枯皆历遍。人言不死是神仙,我但耳闻非眼见。
-
裁征衣。寄征衣。万里征人音信稀。朝相思。暮相思。滴尽真珠,如今无泪垂。
闺中幼妇红颜少。应是玉关人更老。几时归。几时归。开尽牡丹,看看到荼蘼。
-
往年糊口谋升斗。朱墨尘埃沾两袖。黄粱梦断始归来,依旧琴书当左右。
而今藏取持螯手。林下独居闲散又。问之何以得长年,寡欲少思安老朽。
-
葭管风微。莱衣香软,歌凤将雏。笑酌流霞,问人何处,别有瑶池。
相将月佩霞裾。领凫舄、归朝玉墀。管取长年,进封大国,稳住清都。
-
云淡日昽明。久雨潺潺乍得晴。社近东皋农务急,催耕。又见菖蒲出水清。
池面縠纹平。掠水迎风燕羽轻。试出访寻春色看,相迎。巧笑花枝似有情。
-
渡口唤扁舟,雨后青绡皱。轻暖相重护病躯,料峭还寒透。
老大自伤春,非为花枝瘦。那得心情似少年,双燕归时候。
-
流水绕孤村。杨柳当门。昔年此地往来频。认得绿杨携手处,笑语如存。
往事不堪论。强对清尊。梅花香里月黄昏。白首重来谁是伴,独自销魂。
-
淡淡疏疏不惹尘。暗香一点静中闻。人间怪有晴时雪,天上偷回腊里春。
疑浅笑,又轻颦。虽然无语意相亲。老来尚可花边饮,惆怅相携失玉人。
-
柳暗西湖春欲暮。无数青丝,不系行人住。一点心情千万绪。落花寂寂风吹雨。
唤起声中人独睡。千里明驼,不踏山间路。谩道遣愁除是醉。醉还易醒愁难去。
-
晓来雨过,正海棠枝上,胭脂如滴。桃杏不堪来比似,信是倾城倾国。藏韵收香,谁能描貌,阁尽诗人笔。从教睡去,为留银烛终夕。
不待过了清明,绿阴结子,无处寻春色。簌簌轻红飞一片,便觉临风凄恻。莫道无情,嫣然一笑,也似曾相识。惜花无主,自怜身是行客。
-
宦海浮沉,名与字、不能彰彻。青云上、诸公衮衮,难登狭劣。结绶弹冠成底事,解颐折角皆虚说。待黄粱、梦觉始归来,非明哲。
易消释,空中雪。多亏缺,天边月。算人生必有,衰羸时节。恁是一阳来复后,梅花柳眼先春发。料明年、又老似今年,当休歇。
-
莺啼花谢,断送春归去。雨后听鹃声,恰似诉、留春不住。韶光易迈,暗被老相催,无个事,没些愁,方是安身处。
栽松种菊,相对为宾主。终日掩柴扉,但只有、清风时度。不忺把酒,又不喜观书,饥时饭,饱时茶,困即齁齁睡。
-
鶗鴂一声春事了,不知苦劝谁归。花梢香露染蔷薇。小梅酸著齿,酒榼正堪携。
鸭绿一篙新雨过,远山半出修眉。仙翁理棹欲来时。绕檐乌鹊喜,报与主人知。
[宋]
1137 年 ~ 1218 年
王炎的诗文全集
共 967 诗文