-
觅向花前旧雨稀,此身将逐海云归。
豪门丝管晚萧瑟,大道楼台多是非。
江渚羁魂迷暮雨,帘钩小影立斜晖。
故巢曾住难抛却,犹睇雕梁不忍飞。
-
水软橹声柔,草绿芳洲,碧桃几树隐红楼。者是春山魂一片,招入孤舟。
乡愁不曾休,惹甚闲愁,忠州过了又涪州。掷与巴江流到海,切莫回头。
-
鸡鸣客登车,残月见树头。窅如幽人窥涧户,怯如病女临妆楼。
悄如离心挂天角,五更风起吹欲落。含烟敛雾愁窗纱,又如空院将残花。
低徊孤影看不已,水驿山程忽千里。天长魂断不可招,帖帖寒光堕如水。
-
寒山主西陵,云外见积石。
垂崖盘千层,一气转地脉。
古藤捎天青,飞流界空白。
划然开瞿唐,万水如矢激。
猿鸟堕危梯,鱼龙齧粉壁。
-
东西渡瀼溪,溪转峡角对。奔腾逐江来,飞舞与人会。
中蓄万古灵,排空障旌旆。根穿潜虬宫,石压飞鸟背。
荡摩出宝气,倏忽走光怪。神仙归有所,云雨出其内。
势极衡湘长,高与天谷配。何年破山腹,于此纳万派。
讹传{敝巴}令凿,转忘禹功大。屹为巴西门,险绝蜀东塞。
-
奔流冲石去,石立不水受。
水怒石亦险,相迫吞嘬久。
回流忽漩舞,蓄极力愈厚。
壮与蛟鳄腾,声挟风雨吼。
牵舟撄水怒,石险乘水后。
-
上滩路忽穷,一矶兀门峡。
厓交若牛斗,高浪跨其胛。
窍怒鼻口呀,节蹄股插。
划然忽中分,稍入石已压。
何年刌肺肝,?离爪谁掏。
-
黄牛当楚西,夔巫势同抗。
江流此再束,轻快思一放。
连山崩颓云,奇石涌惊浪。
神人俨高跂,怪兽兀相向。
合形争结构,庳者犹倔强。
-
平林月落烟如雾,鬼火星星满归路。断碑衔口不能言,知是何人埋骨处。
青山流水自年年,昔人新冢今人田。纵横白骨已无主,乌犍犁田粪田土。
粪田田肥农喜欢,吁嗟乎,夜长鬼哭天漫漫。
-
昔年读书复击剑,如今按剑将逃禅。
雄心岂向湖海尽,欲摄天地归蒲团。
鱼鳞不合尚鸣跃,怜君犹被嗔猿缚。
纳之入匣悄无声,如鸟归巢水归壑。
四山风急号鼯鼪,虚堂嵌空佛火青。
-
泽雁哀鸣急,河流积潦深。
畴纡济时策,我愧读书心。
古木余残照,荒祠接夕阴。
无缘荐蘋藻,征马又骎骎。
-
气尽吞吴日,天非祚汉时。
中原仍国贼,小愤岂王师。
寝殿愁风雨,荒城偃鼓旗。
祇余遗诏在,堪作典谟垂。
-
诉尽齐宫怨,萧萧续苦声。
芳华销短梦,风露贷余生。
疏柳长洲苑,残阳白下城。
吟躯听欲瘦,辛苦为关情。
-
忠信涉波澜,伟绩于今高博望;
文章光日月,瓣香岂自哭南丰。
-
荆楚中兴多将相,愿长沙耆旧,类起词林,记从徐郑以远,勋业独推公杰出;
瀛寰万国竞风潮,际薄海安危,遽摧砥柱,第论朱陈至好,仓皇痛哭我犹私。
-
三湘隽士讲研地;四海学人向往中。
-
合安利勉而为学;通天地人之谓才。
[清]
1751 年 ~ 1833 年
左辅的诗文全集
共 17 诗文