-
绝顶一茅茨,直上三十里。
扣关无僮仆,窥室唯案几。
若非巾柴车,应是钓秋水。
差池不相见,黾勉空仰止。
草色新雨中,松声晚窗里。
-
漾舟汉江上,挂席候风生。
临泛何容与,爱此江水清。
芦洲隐遥嶂,露日隐孤城。
自顾疏野性,难忘鸥鸟情。
聊复与时顾,暂欲解尘缨。
-
南入剡中路,草云应转微。
湖边好花照,山口细泉飞。
此地饶古迹,世人多忘归。
经年松雪在,永日世情稀。
芸阁应相望,芳时不可违。
-
柳色扁舟带水阴,闻君卧疾引登临。
凭高始见三吴势,望远因知四海心。
山僧午后清禅洽,群木晴初绿霭深。
云外翩翩飞鸟尽,令人宛自动归吟。
-
垂柳街头百丈丝,杏花林处度黄鹂。
间关正在秦筝里,历乱偏伤楚客时。
风传一一声来尽,雨湿双双飞去迟。
羡尔能将户客意,何如栖得上林枝。
-
行人辈,莫相催,相看日暮何徘徊。登孤舟,望远水,殷勤留语劝求仕。
畴昔主司曾见知,琳琅丛中拔一枝。且得免轮天子课,何能屈腰乡里儿。
长安落桑酒,或可此时望携手。官班服色不相当,拂衣还作捕鱼郎。
-
漠漠云在渚,无心去何从。
青连晚湖色,澹起秋烟容。
渡水上下白,归山深浅重。
来为巫峡女,去逐葛川龙。
勿为长幽滞,当飞第一峰。
-
老人甲子难计论,耳中白毛三十根。
钓鱼几年如一日,船舷数寸青苔痕。
人生性命必归止,精魂伤夫向流水。
月如钩在轮影中,风似人来?声里。
蒲叶高低没钓矶,破舟仍系绿杨枝。
-
去去知未远,依依甚初别。他乡至下心,昨夜阶前雪。
终日读书仍少孤,家贫兄弟未当途。适远才过宿舂料,相随惟一平头奴。
男儿出门事四海,立身世业文章在。莫漫忆柴扉,驷马高车朝紫微。
江南驿使不曾断,迎前为尔非春衣。
-
结庐若耶里,左右若耶水。
无日不钓鱼,有时向城市。
溪中水流急,渡口水流宽。
每得樵风便,往来殊不难。
一川草长绿,四时那得辨。
-
东风何时至,已绿湖上山。
湖上春已早,田家日不闲。
沟塍流水处,耒耜平芜间。
薄暮饭牛罢,归来还闭关。
-
日日湖水上,好登湖上楼。
终年不向郭,过午始梳头。
尝自爱杯酒,得无相献酬。
小僮能脍鲤,少妾事莲舟。
每有南浦信,仍期后月游。
-
冷艳全欺雪,馀香乍入衣。
春风且莫定,吹向玉阶飞。
-
一点消未尽,孤月在竹阴。
晴光夜转莹,寒气晓仍深。
还对读书牖,且关乘兴心。
已能依此地,终不傍瑶琴。
-
日高鸡犬静,门掩向寒塘。
夜竹深茅宇,秋亭冷石床。
住山年已远,服药寿偏长。
虚弃浮生者,相逢益自伤。
-
赫赫温风扇,炎炎夏日徂。
火威驰迥野,畏景烁遥途。
势矫翔阳翰,功分造化炉。
禁城千品烛,黄道一轮孤。
落照频空簟,馀晖卷夕梧。
-
冷艳金歇雪,余香乍入衣。
春风且莫定,吹向玉阶飞。
-
天末江城晚,登临客望迷。
春潮平岛屿,残雨隔虹蜺。
鸟与孤帆远,烟和独树低。
乡山何处是,目断广陵西。
-
绝顶一茅茨,直[上]三十里。
扣关无僮仆,窥室唯案几。
若非巾柴车,应是钓秋水。
差池不相见,黾勉空仰止。
草色新雨中,松声晚牕里。
-
归鞍白云外,缭绕出前山。
今日又明日,自知心不闲。
亲劳簪组送,欲趂莺花还。
一步一回首,迟迟向近关。
[唐]
? ~ ?
丘为的诗文全集
共 22 诗文